Hij was achtereenvolgens advocaat, hoogleraar in Groningen, hoogleraar in Leiden, Lid van de Tweede Kamer en lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. Daarnaast was hij lid van de gemeenteraad, eerst in Groningen, later in Leiden. En hij deed nog veel meer, ondersteunde mensen en initiatieven intellectueel en financieel.

Hij droeg bij aan de eerste Woningwet. ,,Hij was erg bezorgd over de woonomstandigheden van de armen. Hij vond dat daar wat aan gedaan moest worden, want die van de onderste klasse was schrikbarend slecht,” stelt zijn biograaf Gerrit Jan Veerman.

In die biografie lezen we dat hij een aardige, wat verlegen, zachtmoedige, sociaal voelende, geestige en zeer intelligente man, scherpzinnig. Maar ook iemand die slecht tegen kritiek kon.

Veerman: “Hij had ideeën over een ideale samenleving, droeg bij aan in het bijzonder sociaal beleid en sociale wetgeving. Hij vond dat mensen voor hun positie moesten vechten en als ze dat niet konden, omdat ze in de goot zaten of te weinig kennis hadden, hielp hij ze en vond hij dat de overheid steun moest verlenen. Dat was nog geen bon ton in die tijd. Hij stimuleerde ook als persoon de armen om naar school te gaan en zich te laten verenigen in vakbonden, zorgde voor bibliotheken en nog veel meer. Hij zag in dat hij met zijn kapitaal veel goede dingen kon doen.“

En in die geest doet het Druckerfonds dat nog steeds!

Hendrik Drucker

Onze naamgever, prof. mr. Hendrik Lodewijk Drucker (1857-1917) leefde in een tijd dat grote groepen mensen onder erbarmelijke omstandigheden leefden. Een tijd van opkomst van politieke partijen, van spanningen binnen de liberalen, en in de rechtswetenschap aandacht voor het recht als instrument van sociale verandering.

Lodewijk Drucker had oog voor de noden van de ‘arbeidende klassen’ en voor de verpauperde onderlaag van de bevolking. Hij is de vader van het arbeidscontract geworden, wat sommigen in die tijd als een ongepaste inbreuk zagen op de vrije wil van werkgever en arbeider.

Hij mocht dan - door erfenis - schathemeltjerijk zijn geweest, hij had een groot sociaal hart. Zijn bekendste Leidse nalatenschap is het Volkshuis aan de Apothekersdijk. Het Druckerfonds komt voort uit de daarvoor in 1899 opgerichte Stichting Het Leidse Volkshuis.

In 2023 verscheen de biografie van Hendrik Drucker, De halfbroer van Dolle Mina of: de biografie van ‘een edel mensch’ door Gerrit Jan Veerman